مسيبي برزي، م.، چمني، م.ر.، و لطيفي علويجه، م. (1390)، ”بهينه‌سازي سازه‎ي خروجي لوله در كانال‌هاي غيرفرسايشي“، ششمين كنگرة ملي مهندسي عمران، دانشگاه سمنان، 6-7 ارديبهشت.

خلاصه

يکي از روش‌هاي بررسي جريان سيال و مشاهده پديده‌ها در سازه‌هاي هيدروليکي، استفاده از روش‌هاي عددي و ديناميک سيالات محاسباتي است. با استفاده از روش‌هاي عددي امکان شبيه‌سازي جريان در سازه‌هاي هيدروليکي امکان به‌سازي آنها فراهم مي‌شود. سازه‌هاي خروجي لوله به دليل گستردگي استفاده از آنها نياز به به‌سازي دارند. خارج شدن جريان آب از يک لوله مخصوصا با جريان فوق‎ بحراني مي‌تواند مخرب باشد و در کانال‌ها فرسايش ايجاد کند. به همين دليل، جريان خروجي از يک لوله را وارد سازه‌اي به نام سازه‎ خروجي لوله مي‌گردد تا مقطع آن از دايره به مستطيل تغيير کرده و انرژي آن مستهلک گردد. مطالعات موجود سازه‌هاي خروجی لوله، جریان فوق بحرانی و کانال‌ قابل فرسايش است. سازه‌‎ خروجي لوله به منظور استفاده در شبکه‎ جمع‌آوري روان‌آب سطحي بايد تا حد امکان مؤثر و دارای اندازه‎ی کوچک باشند. در اين تحقيق، سازه‌ي خروجي لوله با سطح آزاد و از نظر ابعاد و ميزان استهلاک انرژي و همچنين يکنواختي پروفيل خروجي از آن به‌سازي شده است. با تعيين پارامترهاي موثر هندسي و شبيه‌سازي سازه‎ی خروجي لوله با دبي‌هاي متفاوت، بيش از 3500 مدل رایانه‌ای شبيه‌سازي شد. از ميان شبيه‌سازي‌هاي صورت گرفته تعدادي که داراي پروفيل سرعت يکنواخت در عرض بودند و در لوله پس‌زدگي ايجاد نمي‌کردند، انتخاب شدند. به منظور مقايسه مدل‌هاي انتخاب شده براي انتخاب بهترين سازه خروجي لوله، از راندمان استهلاک انرژي استفاده شده است.