نعيمي ن چمني م ر و ثقفيان م (1391)بررسي اثر گذر زمان در انجام واکنش هاي شيميايي بر خصوصيات رئولوژي مخلوط آب و رس (بنتونيت)”, نهمين كنگرة بين‌المللي مهندسي عمران دانشگاه صنعتي اصفهان 19-21 ارديبهشت

خلاصه

يکي از مسايل و مشکلاتي که در زمينه­ي احداث سد­هاي خاکي، حفاري­ها، راه­سازي و... به چشم مي­خورد، کنترل نشت و تراوش آب است. در سد­سازي به‌خصوص در سد­هاي خاکي به منظور کنترل تراوش آب از اتصال پي سد با بدنه و همچنين تراوش آب از بدنه­ي سد از يک ديوار آب­بند استفاده مي­شود. اين ديوار آب­بند به صورت بتن پلاستيک و پانل­هاي مجزا اجرا مي­شود که در طرح اختلاط آن بنتونيت درنظر گرفته مي‌شود. در حفاري شمع­هاي درجا به‌منظور پايدار سازي جداره از بنتونيت (گل حفاري) نيز استفاده مي­شود. حضور بنتونيت سبب مي­شود حفره‌هاي موجود پر شده و از فرار بتن در هنگام بتن­ريزي جلوگيري شود. از ديگر مزاياي بنتونيت مي­توان به خنک نگه­داشتن مته­ي حفاري و عمل روان­سازي حرکت مته اشاره کرد. رفتار بنتونيت از لحاظ خواص رئولوژي (تنش تسليم و نرخ كرنش) همانند بتن به صورت سيال غيرنيوتني بيان مي­شود. همچنين با گذشت زمان، خصوصيات رئولوژي سيال به علت انجام واكنش­هاي شيميايي تغيير مي­كند. براي بررسي اين رفتار سيال، از دستگاه ويسكومتر استفاده شده است. در اين مقاله سعي بر آن بوده است كه اثر گذر زمان در انجام واكنش­هاي شميايي و در درصد مشارکت متفاوت ذرات جامد خاک بنتونيت بر رفتار رئولوژي سيال بررسي شود. نتايج حاصل شده نشان دهنده­ي اين مطلب بوده است كه، گذر زمان  اثرات محسوسي بر رفتار سيال دارد.