نادري‌ بني، م.، چمني. م. ر. و حيدرپور، م. (1380). "كنترل و كاهش آب‌شستگي موضعي در پايه‌هاي پل با استفاده از شكاف." سومين كنفرانس هيدروليك ايران، دانشگاه تهران، 15-17 آبان.

 خلاصه

از جمله روش‌هاي پيشنهادي جديد براي كنترل آب‌شستگي موضعي در پايه‌هاي پل، ايجاد شكاف در پايه مي‌باشد.  در تحقيق اخير، آب‌شستگي موضعي در پايه پل با استفاده از جند مدل آزمايشگاهي مورد بررسي قرار گرفته است.  مدل‌ها شامل يك پايه استوانه‌اي بدون شكاف و چهار پايه شكاف‌دار بود كه با ارتفاع مساوي قطر پايه و دو برابر آن و همچنين در دو موقعيت نزديك سطح آب و نزديك بستر قرار داشت.

آب‌شستگي در شرايط آب زلال بررسي گرديد و بسته به سرعت جريان، زمان، اندازه و موقعيت شكاف، درصد كاهش عمق آب‌شستگي پايه شكاف‌دار به پايه بدون شكاف از 100 تا 0 درصد و حتي منفي متغير بود.  نتايج نشان داد كه در سرعت‌هاي كم، شكاف در كنترل آب‌شستگي موضعي در دقايق ابتدائي موثرتر است و به مرور زمان، با نزديك شدن به زمان تعادل، اين اثر كاهش مي‌يابد.  در سرعت‌هاي بالا، اثر شكاف در كاهش آب‌شستگي در دقايق اوليه كم، ولي به مرور زمان بيشتر مي‌شود.  شكاف نزديك سطح آب در سرعت‌هاي بالا، نه تنها باعث كاهش آب‌شستگي نگرديد، بلكه باعث افزايش آن نيز شد.  همچنين شكاف بزرگ نزديك بستر، بيشترين و شكاف كوچك نزديك سطح آب، كمترين درصد كاهش آب‌شستگي موضعي را ايجاد نمود.